آغاز سخن
به نام یگانه هستی بخش
دوستان ومهربانان عزیز سلام
دوست داریم زندگى هایمان، سرشار از صمیمیت و خونگرمى و صفا باشد.
حریم انسانها و حرمت همگان، محفوظ بماند و معاشرت هایمان نشأت گرفته از «فرهنگ قرآنى» و تعالیم مکتب باشد.
و این، یعنى «زندگى مکتبى».
پایدارى و استحکام رابطه هاى مردمى، در سایه رعایت نکاتى است که برگرفته از «حقوق متقابل» افراد جامعه باشد.
در اینکه «چگونه باید زیست» و چه سان با دیگران باید رابطه داشت، نکته اى است که در بحث «آداب معاشرت» مى گنجد.
بر خلاف فرهنگ غربى، روح و محتواى فرهنگ دینى ما بر پایه «ارتباط»،«صمیمیت»، «تعاون»، «همدردى» و «عاطفه» استوار است. جلوه هاى این فرهنگ بالنده نیز در دستورالعمل هاى اخلاقى اسلام دیده مى شود.
«زندگى مکتبى»، در سایه شناخت این رهنمودها و به کار بستن آنها درصحنه هاى مختلف زندگى است، نه با شعار و ادعا. به هر میزان که معیشت و معاشرت ما با اینگونه هدایت هاى دینى در مقوله رفتار، هماهنگ باشد، به همان اندازه زندگی هایمان «مکتبى» است. مسلمان باید به گونهاى در چارچوب اصول و سنن فرهنگ دینى خودش زندگى کند که با شهامت و افتخار، بتواند «امضاى دین»را پاى همه رفتارش بگذارد و زندگیش « برچسب اسلام» داشته باشد و الگوى اسلامى را بر زندگى خویش در خانه و جامعه، سایه افکن سازد.
«آداب برخورد»، «دید و بازدید»، «رفت و آمد» هاى خانوادگى و دوستانه، نحوه «گفتار» و «رفتار» با اقشار مختلف، «دوستى» و حد و حدود آن، مراعات« حقوق دیگران»، «ادب و سپاس و احترام»، از جلوه هاى بارز اخلاق معاشرت است. اینگونه رابطه هاى اجتماعى، با عنوان هاى مختلف و در شرایط گوناگون انجام مى گیرد. گاهى به صورت «صله رحم» است؛ در ارتباط با اقوام و بستگان.گاهى نام «عیادت» به خود مى گیرد؛ در مورد بیماران. گاهى نسبت به برادران و خواهران دینى، عنوان «زیارت» مى یابد، گاهى با همسایگان است، گاهى بامستمندان. گاهى هم بر محور اطعام است و گاهى به شکل مسافرت هاى دور و نزدیک و بردن هدیه و آوردن «سوغات سفر». گاهى هم براى شرکت در مجلس عقد و عروسى یا مشارکت در مراسم سوگ و تسلیت گویى است. به هر حال، همه اینها نوعى «رابطه» و «معاشرت» است و نشان دهنده منش انسانى و فرهنگ اخلاقى هر فرد. اسلام نیز در این باره بسیار سخن گفته و رهنمود داده است.
باشد که «فرهنگ خودى» و «هویت دینى» را پاس بداریم و با افتخار و سربلندى و رها از سلطه فرهنگى بیگانه و با تکیه بر رهاورد مکتب و وحى، زندگى و روابط خویش را بر پایه ارزش هاى برگرفته از قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)، سامان بخشیم و براى نسل هاى آینده «ادب و اخلاق» را میراث بگذاریم.
و امید آنکه در سالی که پیش روی داریم بتوانیم با با بهره مندی از تعالیم انسان ساز اسلام و پیروی از دستورات حیات بخش پیشوایان راستین قدمی هر چند اندک در اعتلای فرهنگ ناب دینی برداریم . و در این راه پر مخاطره چشم امیدمان به تأییدات الهی است . و امید که شما عزیزان نیز ما را در این راه با نظرات سازنده خود یاری فرمایید.
با سپاس
مسئول گروه مطالعات اجتماعی
